Laat het maar starten!

Waar ik een dikke twee maanden geleden nog aftelde tijdens de laatste loodjes, mag het nu absoluut weer opnieuw beginnen. Trompetgeschal noch vuurwerk zullen we mogen verwachten. Toch zal 3 september een heuse stap zijn voor alle Vlaamse kinderen en hun leerkrachten. Een nieuw begin. De lente van het onderwijs. Alles terug in bloei na de denkbeeldige batterijen te hebben opgeladen. Het is genoeg geweest en vooral goed. Het weer deed soms een beetje vreemd, maar daarvoor worden we al jaren gewaarschuwd. In Concordevaart vlogen de 9 'welverdiende' weken vooruit. Het ritme zal moeten aangepast. Terug de juiste structuur in een dag. Opstaan op een grotemensenuur en naar bed tijdens de succesvolle avondprogrammaties. Met daartussen een overzichtelijk geheel en vaste patronen. 

3 september. In mijn dromen heb ik die start al wel drie keer beleefd. "Hallo allemaal, wat ben ik blij dat jullie er zijn! Leuke vakantie gehad?". De nachtmerries over bankjes die niet klaarstaan en rommelige kasten met uitpuilende kaften zijn ondertussen vakkundig verbannen. De voorbije weken loste ik dat op door veelvuldige bezoeken aan de klas. Inrichten, klaarzetten, administratie, printen, overdenken, plakken, knippen, lamineren, acclimatiseren, overleggen, en plannen. De nodige voorbereidingen zijn getroffen om een zo vloeiend mogelijke start te krijgen. Bij alle namen van de klaslijst zie ik ondertussen hun lachende gezichten. Nieuwe kinderen voor de 'grote school'. Duidelijk klaar om aan hun volgende stap te beginnen. Klaar om te leren lezen, rekenen en schrijven. De kleuterklas ontgroeit. Ik besef dat ze nog tijd zullen nodig hebben om te wennen. De school verkennen. Hun plekje zoeken in een nieuwe structuur. Laat ze nog maar eventjes kleuter zijn, al zullen ze dat niet graag horen. Ik besef ook dat ik het voorrecht heb om hen te zien groeien. Stilaan geraken ze vertrouwd met de gewoonten van een 'leer'jaar. Ze kunnen bewuster denken, gaan doelgerichter te werk. Om van dat groeiproces deel te kunnen uitmaken, is telkens opnieuw magisch. 

3 september. Hij zal speciaal worden. Niet alleen ík doe de deur (opnieuw) open voor het eerste leerjaar. Zoonlief zet eveneens deze stap. Voor de eerste keer mag ik me echt 'meester papa' laten noemen. We hebben al eens mogen oefenen, tijdens de wendagen. Maar nu is het for real. Milo zit weliswaar bij de collega, paralleljuf, steun-en-toeverlaat. Maar ik mag het allemaal ook op een andere, nieuwe manier beleven. De spanning is groter bij mij dan bij hem. Gelukkig maar. Hij beschouwt het als een geruststelling. Voor mij lijkt de grens vager. Ik mag het hele leerproces van een 6-7-jarige ook eens van de andere kant leren kennen. Naast spannend dus zeker ook verrijkend.

Het wordt een krachtig schooljaar. Met veel nieuwe projecten. Op school- en klasniveau. Lezen staat in de kijker. De voorleesboeken zijn al een keertje uitgetest en goed bevonden. We hebben er thuis al om kunnen lachen. De iPads in de klas beloven ook veel goeds. Het was mijn taak een beleid te bepalen om ze nuttig en doelgericht in te zetten in ons onderwijs. Ik ben zeker van de meerwaarde. Met sessies voor collega's zullen we samen dat beleid en die meerwaarde invulling geven. Na een jaar aftastend ICT-coördinator is het nu tijd voor het échte werk. Het beleidsplan is klaar. De planning gemaakt. De ICT-uren gevuld. 

Wij zijn er klaar voor! Het gazon gemaaid, de haartjes geknipt. Nieuwe bril, nieuwe schoenen, nieuwe schoolbroeken. Het bureaublad van de laptop voorzien van een toepasselijke illustratie. De fietsbanden opgepompt, droge koeken en fruit in huis. Boekentassen, rugzakken, fruitpotjes en brooddozen gelabeld. Laat het maar starten. Ik heb er zin in! 

Aan iedereen een geweldige start van een krachtig schooljaar gewenst! 

Ik had me voorgenomen om niet in herhaling te vallen met het schrijven van een tekst over het oudjaar voor een nieuw schooljaar.  Toch blijkt het me enige rust te geven.  Een teken dat ik écht klaar ben.