15 kaarsjes voor KC!

Beste meneer De Four,

Hallo Hans,

Het moet ongeveer 10 jaar geleden zijn geweest toen ik kennismaakte met jouw "kind".  Na mijn professionele tussenstops in allerlei privésectoren, koos ik er opnieuw voor om voor de klas te staan.  De mentor die mij op mijn toenmalige school werd aangewezen, ontdekte pas jouw website met gratis te downloaden lesmateriaal.  In tijden nog lang voor sociale media moest KlasCement het vooral hebben van mond-aan-mond-reclame.  Ook zo bij mij, dus.  Sinds september 2004 kom ik geregeld langs.  Niet wetende dat je project ondertussen al zes jaar oud was, noch dat de geestelijke vader ervan een leerkracht zelve was.  Een collega met ongetwijfeld een wild idee.  Eén die zijn leerlingen wilde inspireren door het onderste uit de kan te halen en hen uit te dagen dat nét ietsje extra te bereiken.  Een project waarvan je je het verloop beslist niet had durven dromen.  Het internet betekende in die tijd vooral consumeren.  Computers in de klas werden vaak met lede ogen aanzien.  Mark Zuckerberg was net de basisschool ontgroeid toen jij met het idee kwam om leerkrachten samen te brengen en te laten samen werken via het internet.  Je tijd ver vooruit, dus.

Dit jaar mag jouw KlasCement 15 kaarsjes uitblazen.  Een feest dat aan niemand mocht voorbijgaan.  Eén derde van alle Vlaamse leerkrachten, 60 000 in totaal, maakte al kennis met je opgegroeide kind.  Ze werden allemaal uitgenodigd.  Slechts 250 mochten er bij zijn.  Een bescheiden feest.  Zeker in vergelijking met de ICT-praktijkdagen waarvan je er jaarlijks een paar organiseert.  De laatste jubileumeditie ervan kende wel 1000 bezoekers.  Die bescheidenheid was het eerste wat me bij je opviel, daar op het ministerie van onderwijs.  Liever dan jezelf in de bloemetjes te zetten, koos je ervoor om bijna tien magnumflessen van een Gentse streekdrank mee te zeulen in de trein.  Één voor elke (oud-)medewerker van KlasCement.  Het kleinste flesje hield je zelf.  Je deelde tablets uit aan twintig leden die de voorbije jaren een steentje bijdroegen door hun lesmateriaal te delen.  Ik mocht er één mee naar huis nemen.  Vlak voor het nemen van de groepsfoto der gelauwerden werd nog geroepen dat jij er zeker niet op mocht ontbreken.  We kennen je trouwens allemaal als discjockey en ultieme muziekliefhebber.  Je Twitternaam liegt er niet om.  Ik zou je graag aan het werk zien.  Want naast de passie voor onderwijs delen we ongetwijfeld dezelfde Duystere muzieksmaak.  Nee, we zagen je niet op het podium verschijnen.  Die eer gaf je aan een pianist, die zijn werk uiteraard voortreffelijk deed.  

Al menige week stond ik te popelen om naar Brussel te trekken.  Niet alleen om die prachtprijs in ontvangst te mogen nemen, ook om interessante mensen te mogen ontmoeten.  Want telkens wanneer jij mensen bij elkaar brengt, is het feest.  De sociale media heeft dat feest nog goter gemaakt.  Meer bepaald op Twitter passeren deze mensen erg vaak met dezelfde passie de revue.  Vaak moet ik tweemaal kijken en de transfer maken van een fotootje van 2 op 2 centimeter naar het echte gezicht.  Maar ik vind ze wel.  Of wordt gevonden.  Elke keer opnieuw krijg ik de gelegenheid om iemand nieuw te mogen ontmoeten.  Praten over koetjes en kalfjes.  En natuurlijk over onze taak in de snel veranderende maatschappij.  Je bent je duidelijk bewust van de kracht van deze ontmoetingen.  Op de ICT-praktijkdagen staat tussen de sessies door het netwerken centraal.  Waardevolle momenten die leerkrachten opnieuw dichter bij mekaar brengen.  Er wordt tijd voor gemaakt.

Je bent een doorbijter, Hans.  Een volhouder met ambities.  Je hebt je kind groot gebracht tot wat het nu is.  Dankzij jouw uithouding is KlasCement gegroeid tot wat het nu is.  Je hebt je laten omringen door de juiste mensen.  Leerkrachten met een missie.  Met elk hun eigen talenten.  Op de juiste stoel binnen het KlasCementteam.  Je vertrouwde je kind aan hen toe.  Je durfde het uit handen geven.  Ik schrok van de aankondiging van je nieuwe carrièrezet.  Directeur af en halftijdse terug naar het Gentse. Erg benieuwd naar wie het aandurft het roer van je over te nemen.  Eveneens benieuwd naar je nieuwe uitdaging en je nieuwe aandeel in het Vlaamse onderwijsland.

Ondertussen is KlasCement zo gegroeid dat je vermoedt dat het ledenaantal zal blijven stilstaan.  Toch durf ik beweren dat er steeds meer leden zullen bijkomen.  De docent aan de lerarenopleiding uit het halfrond gaf al aan dat hij zijn studenten verplichtte hun lesmateriaal te delen.  Steeds meer nieuwe, jonge collega's zullen de weg vinden naar hét onderwijsplatform in Vlaanderen.  De populariteit kende aan het begin van dit jaar een hoogtepunt door te worden opgenomen in het hol van onze minister.

Vergeef het me, Hans, dat ik deze blog zo persoonlijk naar jou toe richt.  Het had ook naar het hele KC-team gekund.  Of naar de organisatie.  Ik waardeer erg het werk dat jullie verrichten.  Allemaal geboren om voor de klas te staan, maar er toch voor kozen om collega's te inspireren.  Met een ongekend enthousiasme.  Een familie waar ieder zijn eigen functie heeft en die rol met glans vervuld.  Ik koos ervoor om jou aan te spreken omdat je bescheidenheid jou siert.  Je legde ondertussen een weg af die minder evident is voor een leerkracht.  Zonder ook maar één keer te vergeten waar de basis ligt van die weg: ín de klas.  Ik zal niet de eerste en zeker niet de laatste zijn die je symbolisch in de bloemen wil zetten.  Dat maakt het echter niet minder nodig dit alles te zeggen.  We leerden immers op de normaalschool dat wanneer iemand iets goeds heeft gedaan, je dat ook moet zeggen.  Vandaar dus, deze ode aan jou, jouw KlasCement en het hele KlasCementteam.

Bedankt voor het mooie feest.

Bedankt voor die mooie tablet.

Bedankt voor de schitterende vernieuwingen aan KlasCement.

Bedankt om leerkrachten dichter bij elkaar te brengen.

Proficiat met de 15de verjaardag!

Tot binnenkort!

Ive

Al zingend het jaar rond!

Tijdens de infoavond, aan het begin van het schooljaar, probeer ik de ouders gewoonlijk te waarschuwen voor mijn zangtalenten.  "Verwacht van mij niet dat de kinderen aan het eind van het schooljaar constant op perfecte toonhoogte zullen kunnen zingen."  Mijn muzische kwaliteiten situeren zich duidelijk ergens anders.  Tijdens het zingen primeert het enthousiasme.  Want wie zingt, is vrolijk.  Wie vrolijk is, die zingt.  Die zit trouwens ook goed in zijn vel.  En laat dat nou net zo belangrijk zijn in het onderwijs.  Met kinderen die zich gelukkig voelen, is zoveel te bereiken in de klas.  Het belang van muziek in het onderwijs kan niet genoeg benadrukt.  Al vaker schreef ik over passief muziek beleven.  

Sinds dit schooljaar starten onze eersteklassers met een wekelijks klaslied.  Elke week een nieuw muziekje.  Elke week een nieuw lied. Parallel met de thema's van de leerstof.  Starten deden we met het populaire vliegerlied.  Een heerlijke meezinger en -danser.  Alle remmen los, net als alle armen en benen.  "Het is weer een mooie dag!", luidkeels door het schoolgebouw.  De eenaatjes enthousiast.  Zo zie ik ze graag.  "Wanneer horen we het klaslied nog eens, meester?", is ondertussen al een vaak gestelde vraag.

Vorig schooljaar al worstelde ik met een wekelijks lied in de klas.  Een muzikale rode draad doorheen de week.  Herkenbaarheid voor de kinderen.  Vrolijkheid in de klas brengen.  Tijdens de voorbije vakantie begon mijn zoektocht naar gepaste liedjes voor zesjarigen.  Liedjes die aansluiten bij onze thema's.  Waarvan de tekst en melodie niet al te moeilijk zijn.  Op YouTube vond ik al snel mijn ding.  Om de gepaste liedjes snel te kunnen terug vinden, verzamelde ik ze op een yurls.  Elk klaslied plaatste ik alvast in een maand om zo het ganse schooljaar de klasliedjes goed te kunnen terugvinden.  Van elk klaslied vind je op de yurls ook een fiche met de tekst die de kinderen mee naar huis kunnen nemen.

Elke week een nieuw lied.  Ons klaslied.  Maandagochtend zijn de eenaatjes al stilaan nieuwsgierig naar het nieuwe klaslied.  De voorstelling ervan hoort ondertussen al bij de weekopening.  We gebruiken 'm niet enkel om zo maar vrije momentjes te vullen.  We stoppen ons werk wanneer het klaslied door de luidsprekers galmt.  Wanneer we onze spullen opruimen, hebben we de tijd tot het lied is afgelopen.  De kinderen die al klaar zijn, bekijken het filmpje en zingen mee.  Wanneer de rij vertrekt door de gang, zingen we allemaal samen erg zachtjes ons klaslied.  Eenmaal op de speelplaats barst de zangstonde los.  Leuke blikken van andere leerlingen.  Zingen brengt sfeer mee.  Wie het kent, zingt mee.  We genieten ervan.  En laat net dát zo enorm belangrijk te zijn bij de muzikale lessen.

10 tips waarom je zou zingen in de klas:

1. Je kan er niet omheen: zingen maakt je vrolijk!
2. Zingen maakt ook slimmer.  Dat blijkt uit tal van onderzoeken.
3. Door te zingen, krijgen kinderen - net als bij het beluisteren van verhalen - een grotere woordenschat aangeboden.
4. Op gepaste tijden liedjes zingen brengt structuur in de dag.  
5. De kinderen komen op een andere manier in contact met taal: het ritme, de melodie, het rijmen en de intonatie zijn vaak belangrijke factoren in liedjes.
6. Kinderen die samen zingen, ervaren samenhorigheid.  Het zingen bevordert de klassfeer.  Kinderen voelen zich verbonden met de klas en de medeleerlingen.
7. Zingen bevordert de luister- en concentratievaardigheden van de kinderen.
8. Liedjes zingen geeft zelfvertrouwen.  Zo voelen kinderen zich beter in hun vel, waardoor het leren beter zal gaan.
9. Door te zingen worden kinderen zich meer bewust van communicatieve vaardigheden.  Het tempo, volume en ritme zijn belangrijk bij zowel zingen als een gesprek met iemand anders.
10. Tenslotte is zingen ook goed om het geheugen te trainen.  De tekst steeds opnieuw zingen, niets vergeten.  Zowel bij refrein als de verschillende strofes.

BRONNEN: